Mark Jansen (ur. 15 grudnia 1978 w Reuver) – holenderski muzyk, wokalista, kompozytor i gitarzysta. W latach 1995–2002 członek grupy After Forever. W 2002 roku złożył zespół Sahara Dust, rok później przekształcony w formację Epica. Jest także autorem projektu Mayan, powstałego w 2010 roku. Premiera debiutanckiego albumu Quarterpast odbyła się się 20 maja 2011 roku.
Epica – holenderska grupa muzyczna wykonująca metal symfoniczny. Powstała 2002 roku w Rotterdamie z inicjatywy Marka Jansena, zespół do 2003 roku występował pod nazwą Sahara Dust. Obecna nazwa grupy inspirowana jest albumem grupy Kamelot pt. Epica.
Cliff Williams - urodzony 14 grudnia 1949 roku w Remford koło Londynu. Najbardziej znany jest z bycia basistą australijskiej legendy hard rocka AC/DC.
W wieku dziewięciu lat wraz z rodziną przeniósł się do Liverpoolu, gdzie dorastał. Pod koniec lat sześćdziesiątych postanowił spróbować sił jako profesjonalny muzyk; został basistą grupy Home. W 1971 grupa ta towarzyszyła Led Zeppelin w czasie trasy koncertowej. W 1972 Home wydali swoją drugą płytę, która dotarła do 41. miejsca brytyjskich notowań, a utwór Dreamer stał się jedynym przebojem grupy. The Alchemist - trzecia płyta Home zwiastowała koniec zespołu. Williams wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie założył zespół Bandit. Zespół podpisał kontrakt z wytwórnią Arista i w 1977 wydał debiutancki album Bandit, grając ostrego rocka tkwiącego w korzeniach bluesowych. W tym samym roku Cliff nagral płytę z Alexi Korner.
Latem 1977 roku Cliff dostał zaproszony na przesłuchanie przez zespół AC/DC i po pokonaniu ponad 50 innych basistów został członkiem tej grupy. Jego pierwsza trasa z AC/DC była europejska odnogą trasy Let There Be Rock.
Cliffa można było na żywo zobaczyć w Polsce podczas koncertu AC/DC w 2010 roku.
Utwór legendy brytyjskiego Heavy Metalu - Iron Maiden tego zespołu chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Kawałek został wydany na albumie "Number of the Beast" 29 marca 1982 roku. Był to pierwszy album z udziałem Bruca Dickinsona. "Hallowed Be Thy Name" opisuje myśli i uczucia człowieka, który niedługo ma zawisnąć na szubienicy.
Początkowo doświadcza on strachu, by później zdać sobie sprawę, że tak
naprawdę nie boi się śmierci. Co więcej wierzy, że powróci jeszcze na
ten świat i przytacza w ostatnim wersie słowa modlitwy Ojcze nasz. Słowa i muzyka : Steve Harris.
A oto wersja Iron Maiden :
Cover w wykonaniu Machine Head - jeden z lepszych jakie słyszałem
Icead Earth - niestety bez video
Cradle of Filth - dosyć mroczna wersje , ale zawsze ją lubiłem
Dream Theater - fragment koncertu z Mediolanu z 2004 roku
Chuck Schuldiner, właściwie Charles Michael Schuldiner (ur. 13 maja 1967 w Nowym Jorku - zm. 13 grudnia 2001), amerykański gitarzysta i wokalista, założyciel grup muzycznych Death, Control Denied oraz członek Voodoocult.
Jako muzyk charakteryzował się wizjonerstwem oraz wirtuozerią w grze na
gitarze elektrycznej. Obecnie uważany jest za jednego z pionierów
muzyki deathmetalowej, jak i prekursora technicznego oraz progresywnego death metalu. Często określany mianem "Ojca death metalu". Źródło
Moim zdaniem ten przydomek jak najbardziej mu się należy w jego grze było na tamte czasy coś niezwykłego, idealna technika, pasja i to wieczne skupienie które widać na każdych koncertach już na początku kariery ludzie widzący grę Chucka zastanawiali się jak można grać metal jednocześnie tak technicznie i tak ostro słychać to bardzo wyraźnie w wielu późniejszych utworach grupy DEATH jak np:
Słuchając zespołu DEATH czasami mam wrażenie ,że kawałki są tak techniczne, że trudno oddzielić solówki od zwykłych riffów. Warto dodać że Chuck oprócz świetnej gry był również bardzo dobrym wokalistą ,a wiadomo że przy takiej szybkości i technice bardzo trudno połączyć te obie rzeczy. Osobiście uważam go za geniusza gitary, którego można by śmiało porównać do takich gigantów jak Jimmy Page, Jimmy Hendrix
W maju 1999 roku zdiagnozowano u Schuldinera nowotwór mózgu. Opieka
medyczna została sfinansowana m.in. przez fanów zespołu Death oraz
muzyków takich jak Dave Grohl, Ozzy Osbourne czy Scott Ian. Mimo długiej i kosztownej terapii muzyk zmarł 13 grudnia 2001 tuż po zarejestrowaniu ścieżek gitary elektrycznej na drugi studyjny album grupy Control Denied pt. When Machine And Man Collide.
W 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 20. miejscu listy 100
najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według magazynu Guitar World.
Już 17 grudnia w Bielskim "Rude Boy Club" możemy się spodziewać heavymetalowej uczty w wykonaniu Oliver/Dawson Saxon na jedynym koncercie w Polsce. Muzycy będą promować album "Motorbiker" supportował ich będzie zespół Kruk. Start o godzinie 18:00. Ceny biletów 75 zł.
Oliver/Dawson Saxon - powstał w 1994 roku kiedy Graham Oliver opuścił Saxon i założył z dawnym basistą gupy Stevem Dawsonem zespół o nazwie Son of a Bitch. W 1996 roku wydalidebiutancki album, pt. "Victim You". W
roku 1999 zespół przemianował się na Saxon, co wywołało oburzenie członków oryginalnego Saxon sprawa trafiła do sądu. Ostatecznie sąd orzekł na
korzyść Biffa Byforda i reszty, co zmusiło Oliviera/Dawsona do kolejnej zmiany nazwy, tym
razem na Oliver/Dawson Saxon. W okresie tym wokalistą został John Ward, w 2011 roku
zastąpił go członek kapeli Seventh Son - Bri Shaughnessy. 27 lutego
2012 ukazał się studyjny debiut Oliver/Dawson Saxon, pt. "Motorbiker" który będzie promowany na koncercie w Bielski.
"Smoke On The Water" , a właściwie powinienem powiedzieć jedna z najbardziej znanych rockowych piosenek na świecie (szczególnie charakterystyczny początkowy riff). Przerabiana przez wiele zespołów. Oryginalnie Smoke pojawił sie po raz pierwszy w 1972 roku na albumie "Machine Head" grupy Deep Purple. Do dzisiaj uważany jest za jeden z klasyków rock and rolla. Powiedzmy sobie szczerze kto z nas mając chociaż mała przygodę z gitara nie próbował się zmierzyć ze "Smoke on the water" W 2004 roku utwór znalazł się na 434 miejscu listy 500 piosenek wszech czasów magazynu Rolling Stone i na 4 miejscu najlepszych gitarowych riffów wszech czasów magazynu Total Guitar.
Oryginał :
Wykonanie - Metallica
Fragment wykonania Iron Maiden na polskim weselu (ale o tym innym razem :))
Smoke on the Water - Igor Presnyakov - jeden z ciekawszych gitarzystów znalezionych w internecie
Mr.Big fragment koncertu Back to Budokan - Smoke on the Water
To tylko parę propozycji, oczywiście w internecie można znaleźć tego więcej nie mówiąc już o licznych produkcjach gitarzystów - amatorów wrzucających swoje wersje do sieci. Enjoy !!!
Wiele osób kojarzy kawałek "Die Die My Darling" z grupą Metallica , głownie dzięki singlowi wydany przez wytwórnię Elektra Records 14 czerwca 1999 roku. Na singlu tym znajdowały się również utwory Sabbra Cadabra (live) i Mercyful Fate medley (live).
Tak naprawdę utwór jest autorstwa Mistfits amerykańskiego zespołu punkrockowego (prekursor horror punku) założonego w roku 1977 w Lodi w stanie New Jersey przez wokalistę Glenna Danziga i basistę Jerry'ego Only . Kawałek "Die Die My Darling" pochodzi z siódmego singla zespołu wydanego w maju 1984 roku przez wytwórnię Plan 9 Records. Na tym singlu znajdowały się również utwory "Mommy, Can I Go Out and Kill Tonight?" i "We Bite"
10 grudnia 2007 roku odbył się przełożony z 26 listopada show wO2 Arena w Londynie którego gwiazdą był reaktywowany Led Zeppelin. Bilety zostały udostępnione w formie loterii poprzez stronę
Ahmettribute.com. Strona zawiesiła się w chwilę po ogłoszeniu
wiadomości. W sumie 25 milionów osób zarejestrowało się w oczekiwaniu na
20 tysięcy dostępnych biletów. Koncert został przełożony z powodu kontuzji palca Jimmy'ego Page'a. W październiku 2012 miała miejsce premiera filmu Led Zeppelin: Celebration Day który dokumentował występ w O2 Arena.
Led Zeppelin – brytyjska grupa założona w Londynie, będąca jednym z pionierów hard rocka. Uważana za jeden z najbardziej znaczących zespołów muzycznych w historii. Jej muzyka stanowi połączenie rocka, folku i bluesa z mniejszymi, lecz zauważalnymi, wpływami rockabilly, reggae, soulu, funku, muzyki poważnej, celtyckiej, indyjskiej, arabskiej, muzyki latynoskiej i country. Zespół sprzedał ponad 300 milionów płyt na całym świecie i ponad 111 milionów w samej Ameryce Najbardziej znany utwór, Stairway to Heaven, stał się najczęściej emitowanym przez rozgłośnie radiowe. Grupa stroniła od prasy muzycznej, rzadko udzielała wywiadów, w telewizji pojawiła się tylko raz.
Zespół zmienił formułę koncertów rockowych, pod koniec lat
sześćdziesiątych ubiegłego wieku, gdy inni występowali przeciętnie przez
trzydzieści minut, Led Zeppelin potrafił grać na żywo przez kilka
godzin. Przez cały okres funkcjonowania skład formacji nie ulegał zmianom, po śmierci perkusisty Johna Bonhama w 1980 roku zakończyła działalność. W późniejszym okresie kilka razy reaktywowała się przy okazji pojedynczych koncertów.
Paul H. Landers, właśc. Heiko Paul Hiersche (ur. 9 grudnia 1964 w Berlinie) – niemiecki muzyk, gitarzysta zespołu Rammstein.
Do trzynastego roku życia zajmował się gimnastyką; uczył się grać na wiolonczeli, pianinie i gitarze.
Jako 16-latek wyprowadził się z domu, pracował m.in. w charakterze
palacza. Karierę muzyczną zaczynał w zespole (który zresztą założył)
Feeling B. (z Christianem Lorenzem), później przeszedł do Rammstein. Gra w tym zespole na gitarze elektrycznej.
Przyjął nazwisko żony Nikki Landers. Rozwiódł się z nią w czasie
zakładania Rammstein. Ma troje dzieci: dwóch synów i jedną córkę.
Dobrze mówi w języku rosyjskim, dzięki czemu zespół Rammstein ma tak dobry kontakt z rosyjskimi fanami. Słucha takich zespołów jak Pantera, Metallica i Sex Pistols.
Rammstein – niemiecki zespół grający muzykę z gatunku tanz metal. Powstał na początku 1993 roku, jego nazwa pochodzi od amerykańskiej bazy lotniczej (Ramstein Air Base) w Niemczech, położonej obok miasta Ramstein-Miesenbach, w której miała miejsce katastrofa lotnicza, o której zespół nagrał utwór o tej samej nazwie.
Początkowo nazwa brzmiała "Rammstein Flugschau", która jednak w
niedalekiej przyszłości została skrócona do Rammstein. Paul Landers,
jeden z ówczesnych twórców nowej nazwy, w późniejszym czasie wyjaśnił,
iż nowa nazwa zespołu została wymyślona dla zabawy i dodatkowo ze
względu na niewiedzę omyłkowo zapisana przez dwa M. Pomimo innych
pomysłów na nazwę zespołu (m.in. Milch, Erde oraz Mutter), grupie nie
udało się już pozbyć starszego nazewnictwa.
Na pomysł stworzenia zespołu wpadł Richard Kruspe, do którego dołączyli Christoph Schneider i Oliver Riedel. Następnie przyłączyli się Till Lindemann, Paul Landers oraz Christian Lorenz. W takim składzie zespół gra do dziś.
8 grudnia 1980, około godz. 22:49, Lennon został postrzelony w bramie swojego domu Dakota (dosięgły go cztery z pięciu wystrzelonych kul) na Manhattanie przez Marka Davida Chapmana. Policjanci przewieźli radiowozem rannego Lennona do szpitala, gdzie zmarł o 23:07
Naprawdę nazywał się John Winston Lennon. Urodził się 9
października 1940 roku w Liverpoolu - muzyk, wokalista, kompozytor,
autor tekstów, jeden z Wielkiej Czwórki z Liverpoolu.Początkowo
interesował się przede wszystkim sztukami plastycznymi - studiował w
Liverpool Art College, wkrótce porzucił jednak myśl o karierze plastyka i
kontynuował naukę w Quarry Bank Grammar. Tam, w połowie lat 50. założył
zespół The Quarrymen, przemianowany później na The Beatles - jedną z
najważniejszych grup w historii muzyki popularnej. Fenomen Beatlemanii
wpłynął na muzykę, media, kulturę popularną, świadomość społeczną i styl
życia. Pomiędzy majem 1963 roku, a lipcem 1969 Beatlesi mieli 17
utworów na szczycie angielskiej listy przebojów, a pomiędzy lutym 1964 i
czerwcem 1970 aż 20 nagrań stało się numerem jeden w USA.
We wrześniu 1969 Lennon chciał odejść z zespołu, co było ukrywane przed opinią publiczną aż do 10 kwietnia 1970, kiedy to Paul McCartney publicznie ogłosił swoje odejście, tym samym rozwiązując The Beatles.
W tym samym roku Lennon nagrywa płytę John Lennon/Plastic Ono Band, wypełnioną głównie piosenkami osobistymi, stworzonymi za pomocą skromnych środków wyrazu (np. Mother, Look At Me, Isolation). Lennon odcina się także od swoich wcześniejszych fascynacji religiami Wschodu, demonstrując poglądy antyreligijne (God).
Po roku Lennon tworzy płytę najbardziej znaną w jego solowym dorobku – Imagine.
Ma ona znacznie bardziej optymistyczną wymowę niż poprzednia. Lennon
zawarł na niej m.in. piosenki miłosne skierowane do Yōko Ono. Największą
popularność zdobył tytułowy utwór, uznawany powszechnie za jeden z
najpiękniejszych utworów rockowych
w historii. Mimo jego wielkiej popularności, wiele prywatnych stacji
radiowych zdecydowało się na ocenzurowanie tego utworu w związku z jego
radykalną wymową.
Wczoraj Randy Rhoads gdyby nie tragiczna śmierć w 19 marca 1982 roku obchodził by 56 urodziny...
Rohads urodził się 6 grudnia 1956 roku w Kalifornii na gitarze zaczął grac w wieku 6 lat jednak w tedy nikt nie przypuszczał by że stanie się jedna z ikon muzyki rockowej/metalowej .Duży wpływ miała na niego również muzyka klasyczna której elementy często wplatał w swoje późniejsze kompozycje. Swoją karierę zaczynał w zespole "The Whore" , w wieku 14 lat zaczął grac w zespole "Violet Fox" by ostatecznie w wieku 17 lat wraz z przyjacielem stworzyć zespół "Quiet Riot". Poniżej klip - "Picking Up The Pieces"
Kariera Rhoadsa nabrała rozpędu właściwie dzięki poznaniu Ozziego Osbourna w 1979 roku. Rhoads dostał telefon z propozycją przesłuchania tuż przed jego ostatnim
występem z zespołem Quiet Riot. Na przesłuchanie przyszedł z własną
gitarą (Gibson Les Paul), wzmacniaczem
i zaczął grać; gdy Osbourne usłyszał co potrafi - natychmiast dał mu
pracę. Rhoads wspominał później, "Po prostu nastroiłem gitarę, zagrałem
kilka riffów, a on powiedział: masz występ. Dziwnie się czułem. Przecież
nigdy wcześniej mnie nie słyszałeś - pomyślałem". Osbourne określił grę
Rhoadsa jako "Bóg wchodzi w moje życie". To właśnie z Randym Ozzy nagrał takie szlagiery jak "Crazy Train" , "Mr. Crowley", "Diary of a Madman" znane w dziś fanom na całym świecie.
19 marca 1982 zespół miał występ na festiwalu w Orlando na Florydzie. Po długiej jeździe w nocy, zatrzymali się w domu Jerry'ego Calhouna, właściciela spółki autobusowej, w Leesburg na Florydzie. Kierowca, Andrew Aycock, wziął Rhoadsa i fryzjerkę Rachel Youngblood na przelot w Beechcraft Bonanza
(samolot), który wziął bez pozwolenia. Podczas przelotu, próbował
samolotem obudzić śpiących w autobusie członków zespołu za pomocą
"bzyczenia", co udało się mu trzy razy. Za czwartym razem prawe skrzydło
ścięło prawą stronę autokaru, najsilniejsze było uderzenie samolotu w
pobliski pałacyk Calhouna, co kompletnie zniszczyło jego przód. Nikt w
pałacyku nie został ranny. W wypadku zginęli Rhoads (25 lat), Aycock (36
lat), oraz Youngblood (58 lat). W późniejszej autopsji ustalono, że
Aycock był pod wpływem kokainy; toksykologiczny test Rhoadsa, nie
ujawnił obecności narkotyków we krwi.
Mimo jego młodego wieku i względnie krótkiego czasu nagrywania, Rhoads ma wpływ na wielu wybitnych muzyków, takich jak: Zakk Wylde, Alex Skolnick, George Lynch, Alexi Laiho, Warren DeMartini, Dimebag Darrell, Dweezil Zappa, Paul Gilbert.
Ciekawe jakby dziś wyglądała scena rockowa gdyby Randy Rhoads żył i dalej tworzył....
